Yoga 2.0

Yoga 2.0

Soundtrack bij deze post: 'Juan Pablo' en 'The philosopher' van Ezra collective, ik hoorde onlangs werk van hen op Radio 1 en was er meteen weg van!

Het is 22u08 en ik zit net in de zetel.
Herinner je je nog de blog die ik even geleden over Yoga schreef?

Niet langer 'een  stijve hark'

Ik voel hoe ik soepeler ben geworden. Ik kan éindelijk aan mijn tenen! Dat had ik tot nu toe nog nooit gekund. Ik ben altijd al 'een stijve hark' geweest.
De houdingen voelen ondertussen comfortabeler en meer vertrouwd aan. Maar helaas, geen improvement op vlak van evenwicht. Ik ben nog steedse eerste steentje in de domino-rij.

Zelf les geven

We zijn op dit moment 17 Januari 2019, bijna exact een jaar na mijn eerste les, en ondertussen heb ik zelf al twee lesjes gegeven. Het idee ontstond in de middagpauze een maand of twee geleden. Iedereen op het werk weet ondertussen hoe graag ik dit doe en voor de grap zei ik: 'moet ik jullie eens een lesje geven?' en vreemd genoeg vlogen meteen verschillende handen in de lucht. Shit.
Typisch, hoe ik mezelf soms in ongewild in verwarrende situaties breng. Maar goed, we gaan de uitdaging niet uit de weg en ik heb ondertussen twee korte lesjes gegeven aan mijn collega's op de afdeling in Roeselare. Toen een aantal verpleegkundigen aangaven dat zij dit ook wel weer zouden willen doen, verstuurden we uitnodigingen naar alle medewerkers van afdeling Roeselare. Maar omdat ik het niet zag zitten om dit elke maand te doen springt Marlies, onze expert pijn en comfort, even in. Ik ervaar het prettige gevoel van soepele spieren. Ik heb net de eerste sessie yoga achter de rug die Marlies gegeven heeft.

'De Tomaat' is geen nieuwe soort houding

Vrij intens wel. Het is een ander type yoga, maar nog steeds leuk. Marlies brengt het spontaan en geeft iedereen duidelijke instructies want van de vijftien aanwezigen zijn er vier (Marlies included) die al eerder yoga deden. Ik ben gewoon van op een gematigd tempo in de houdingen te gaan, dus ik krijg het al snel warm. Mijn trui gaat uit want ik voel hoe mijn hoofd een tomaat aan het worden is. 

Ik zie hoe collega's, die ik gewoonlijk in hun witte schort zie, zich in bochten aan het wringen zijn in hun spandexen. Prachtig hoe iets ons kan samenbrengen op een Donderdagavond.

Maar goed, nagenietend van een deugddoende inspanning ga ik nu naar mijn bedstee, want morgen is het weer werkdag. Zonder spandex en opnieuw met de witte schort.

-Fleur-