Dinsdagse zonsopgang

Zonsopgang

Pendelen

Het is Dinsdag en ik ben onderweg naar het werk.
Zoals vele anderen op dit moment. 

Ik vraag me af waar iedereen heen gaat. Want ik ben nieuwsgierig van nature. Blijven ze in de buurt waar ze wonen of zijn ze onderweg naar verdere gebieden zoals Brussel? Ik beeld me altijd in dat mensen in hoge kantoren gaan werken. Een beetje zoals in ‘the office’. De bureau’s tegenover elkaar. Hopen dossiers op het bureau. De vakantiefoto waar met heimwee naar wordt gestaard op een onbewaakt moment.

Stereotypen

Ik mijmer verder over stereotype collega’s.
Ikzelf ben (als daar al een stereotype van bestaat)  het ‘specialleke’ van de groep. De jongste ook. Ik ben degene die de secret santa organiseert of paashaas speel in April. Ik hou er van om mensen gelukkig te maken. De band van de groep te versterken. En als dat kan door een chocolade-ei op iemand zijn bureau te leggen om 20u ‘s avonds, of een complimentje maken als iemand een leuke outfit aanheeft dan doe ik dat. Met plezier.

Stuurwurgers

Ik keer terug naar het nu en zie mensen hun stuur vastklampen zoals de handen van moordenaars op de nek van hun slachtoffer. Stress, opgejaagd. Te laat vertrokken? Teveel auto’s op de weg? Zich aan het druk maken om een probleem die ze deze dag op hun bord zullen krijgen? Mensen zijn tegelijk mysteries en open boeken. Je kan extern duidelijk van hen aflezen hoe ze zich voelen, maar zeker weet je het natuurlijk nooit.

Wanneer ik in de auto zit probeer ik te genieten. Van de muziek op de radio, van de mensen die om me heen passeren. Van de kleine dingen in het leven, zoals deze magische zonsopgang. Bof ik even dat ik deze gezien heb. Want deze zonsopgang komt nooit meer hetzelfde terug. Bof ik even dat ik er bij mocht zijn. Geluk.

Linkerschouder 

Wanneer ik over mijn linkerschouder kijk zie ik de prachtige kleuren die de hemel sieren. 

Ik zie roze wolken die overgaan in zachtblauw en warme oranjetinten. Een waar schouwspel van natuurpracht. Op de voorgrond staat de kale boom die vol hoop naar de lente uitkijkt. 

Letten de andere pendelaars hier ook op, vraag ik me af? 

Of zijn te druk bezig met zich te haasten naar hun bestemming en vergeten ze wat geluk is?


-Fleur-