Ochtendmoord

Ik kijk naar de verhakkelde figuur die voor me ligt.
Volledig in elkaar geslagen. Met de blote vuist.
De slag kwam harder aan dan verwacht.
Mijn hartslag gaat amper sneller.
Ik voel niks, ik observeer alleen.
Een koele moordenaar.

Ik leg het botermes naast me neer, die ik seconden geleden gebruikte.
Mijn vingerafdrukken duidelijk zichtbaar.
Je herkent amper nog lichaamsdelen.
Dit was misschien een voet, daar een stukje hand.
Ik kan het niet meer aan en draai zijn gezicht naar beneden.

Ik kan niet zeggen dat het me spijt.
In tegendeel, het moest zo zijn.
Het hoort zo.

Ik plooi de boterham dicht en zet mijn tanden er in.
Dag chocoladesint.

-Fleur-