Sielke

             

 Sielke.

Vandaag leerden Anaïs en ik de persoon kennen die achter het guitige Instagram-account, Sugarandsick, schuilt.

Erg sugar, absoluut geen sick.

Een sterke madam als je het mij vraagt!

Ze is iemand die haar grootste bedreiging de hand heeft gereikt en er mee op weg is gegaan. Gaat.

Dit hoor je aan de enthousiaste manier waarop ze Anaïs en mij vertelt wat ze met diabetes type 1 al heeft meegemaakt en wat een insulinepompje is en wat het doet.

Insulinepompje- een demonstratie

Het lichtgroene ding, want er zit een muntgroen hoesje rond, komt even boven het tafelblad piepen wanneer we onze lunch krijgen. Het verdwijnt even snel weer in de broekzak.

Om dan even later in café de eekhoorn weer op te duiken en we een  geanimeerde demonstratie krijgen van hoe de insuline wordt voorbereid, hoe de naald ter plaatse gebracht wordt en hoe je het pompje instelt. De nietsvermoedende cafégangers zijn zich onbewust van onze educatie- nu eerder lijkend op een drugsdeal met de lege ampulle van insuline op tafel.

Anaïs en ik kijken geboeid toe.

Straf. Straf wijs.

Zonnebrillen en een pannenkoekenplant. 

Behalve het feit dat we alledrie diabetes type 1 hebben, zijn er ook andere raakpunten.

Onderandere dat we allebei voor elk uur van de dag een andere zonnebril hebben.

Euh, ja zonnebrillen kan je ook 's nachts dragen!

*Ik daag je hierbij uit beste lezer, probeer het en zie (niet) wat er gebeurt*

Dat Sielke net zoals ik het- ik ben een béétje onhandig maar het blijft grappig- gen heeft maakt het alleen maar plezanter.

Daar kan de pannenkoekenplant bij Julien* van getuigen.

die bewuste plant -staande in een Scandinavisch aandoende vaas- had even een reddingsactie nodig want, de rechter- ellenboog van Sielke was die vervaarlijk richting het einde van ons tafelblad aan het sturen. Vaas staat nu op in het midden van de tafel.

Even later mocht ik diezelfde reddingsactie herhalen voor een glas  dat, gevuld met het bestek en een aantal zwarte servetten,  gepositioneerd was bij mijn linker- ellenboog waar mijn arm rakelings voorbij vloog  en het bijna neerhaalde.

Anaïs had alles perfect onder controle.

De foto.

Kijk naar deze foto. 

Kijk hoe gelukkig we zijn.

Elkaar vinden.

We staan naast eerdergenoemd café (de eekhoorn**) met de warmte van onze munt/ bosvruchtenthee in onze buiken die we daarnet hebben gedronken. We staan alledrie naar de camera te grijnzen.

Keer een hondertal jaar terug in de tijd en je zou een lege foto hebben gezien.

Geen van ons drieën zou zijn geworden wie we nu zijn.

Het besef overvalt me. Ik ben dankbaar voor onze moderne technologieën die ons niet alleen doen OVERleven, maar doen OPleven.

Laat dit een inspiratie zijn voor wie zoekt en het even niet vind.

Fantastisch persoon.

Sielke. Anaïs, type one's all over the world, jullie zijn een stel moedige mensen.
I only have one word, and one word only:

R.E.S.P.E.C.T.



-Fleur-







*Julien is een ontbijtbar gesitueerd op het Muntplein in Roeselare. Er staat een quote op de toog: 'Never trust a skinny cook' een quote naar mijn hart.
** De eekhoorn is een café gesitueerd een tweehondertal meter verder aan de voorzijde van het station in Roeselare.