Open deuren

Verkiezingen

Zondag 26 mei.

De dag van de verkiezingen. Ik heb het gevoel van verwachting, er zit iets aan te komen. Hangt er verandering in de lucht? Het heeft voor mij te maken met de zon, de warmte en de fluitende vogels. Een vakantiegevoel. Op zulke dagen is alles mogelijk! Je kan een hele dag op je rug in het gras liggen, staren naar de wolken. (En in mijn geval zich te pletter niezen, want om de een of andere reden kan ik niet naar de hemel kijken zonder.) Maar je kan je evengoed mobiel maken en op twee - of vierwielige verplaatsingsmethoden de wijde wereld gaan verkennen. De wijde wereld binnen het bereik van een paar uur, want morgen is het maandag en dan moeten we werken. Dat is nodig. Om deze zorgeloze dagen te kunnen hebben. Brood  en koffie in onze buik. 

Ik zit nu aan tafel met een aangenaam warm en verzadigd gevoel. Ik heb net drie boterhammen gegeten, afwisselend met choco en hagelslag. Dat kan er wel mee te maken hebben. 

Alhoewel ik het een kunst vind om die laatste vooral óp die boterham te houden. De kleine streepjes chocolade raken overal waar ze niet moeten zijn, en meestal ben ik dan onderweg naar het werk wanneer mijn blik valt op een bruin plekje op mijn broek, waardoor ik als een bezetene begin te schrobben op voorgenoemd kledingstuk. Want ik zou niet willen dat mensen zouden denken dat het ‘iets anders’ is. Wat, weet ik niet. Maar toch, je ziet een blik gevestigd op zo’n plekje en je gaat er van uit dat de andere partij je verdenkt van bepaalde activiteiten. Daar gaan we van uit. Want we denken soms dat we gedachten kunnen lezen. De andere partij kan net evengoed denken aan die kleine streepjes waar hij even hard heeft mee gevochten deze ochtend. Dus een blik van herkenning.

Ja, de koffie en de zon die op mijn billen schijnen maken me warm. Maar dat is het niet alleen. Er is ook warmte op de plaats waar mijn hart zit. En nee, dit is niet door te snel te warme koffie te drinken. Want 

naast mij zit een jongeman met zijn blauwe ogen de krant te lezen. Oud nieuws, want dat is het gevolg van de krant van gisteren. 

Open deuren 

Een artikel over de verkiezingen ligt voor hem open. Kiezen is verliezen. Of dat zegt men toch. Ik weet dat dat voor mij vaak het geval is. Kiezen is moeilijk, want dan heb ik vaak het gevoel dat deuren voor me dicht gaan. En dat vind ik niet leuk. Het geeft voor mij een gevoel van verlies. Maar deze man naast me is een keuze waar ik een goed gevoel bij heb. Want deze man sluit voor mij geen deuren. Hij houdt ze voor me open.